- üzrlü
- sif. və zərf Səbəbi qəbul oluna bilən, səbəbli, səbəbi olan (üzrsüz əksi). Üzrlü səbəb. Üzrlü dərs buraxmaq. Üzrlü işə çıxmamaq.
Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti. 2009.
üzrlü
Look at other dictionaries:
mə’zur — ə. üzrlü, səbəbli … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
mə’zuriyyət — ə. üzrlü olma; üzrlülük … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
üzrsüz — sif. və zərf Üzrlü səbəbi olmayan, səbəbsiz (üzrlü əksi). Üzrsüz dərsə gəlməmək. Üzrsüz səbəblərə görə … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
mö’təzir — ə. üzr istəyən; üzrü olan, üzrlü … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
müstə’zin — ə. izn istəyən, icazə istəyən; iznli, üzrlü … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
mütəəzzir — ə. 1) üzrü olan; üzrlü; 2) çətin başa düşülən; çətin … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
təəzzür — ə. 1) üzrlü olma; 2) mümkün olmama; imkansızlıq … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
əfv — is. <ər.> Günah və qüsurunu nəzərə almama, günah və təqsirindən keçmə, günahı bağışlama. <Yusif:> Əfvinlə sevinməz könül, əfsus; Zalım yenə zalımdır. H. C.. Şəfiqənin gülüşündə kin yox idi, bu gülüş bəlkə də əfv idi. Ə. M.. Əfv… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
